Çocukluğumuzda neredeyse hepimizin salonu benzeri biçimdeydi. Kahverengi ahşap bir vitrin, içinde annemizin dantelleri, süs eşyaları, periyodun müzik seti yahut televizyonu bulunurdu. Raflarında ansiklopediler olmazsa olmazdı, hani gazetelerin kuponla verdiklerinden.
Vitrinin önündeyse yeniden birebir renk ve üslupta bir masa yer alırdı. O masada ne yemekler yendi, muhabbetler edildi. Dersimizi orada çalıştık, annemizin yaptığı kısırları orada yedik.
Natürel bir de doğum günü pastamızı tekrar orada kestik. İşte size de tanıdık gelecek olan bu salon çabucak hemen hepimizin çocukluk fotoğraflarının art planını süsler.
Cep telefonu yahut dijital fotoğraf makinesi yoktu o vakitler, 36 sinemalık hakkımız vardı.
Üstelik çabucak de göremiyorduk çektiğimiz fotoğrafları. Sonraki gün fotoğrafçıdan alırdık, kimilerimizin gözleri kapalı çıkardı yahut fotoğrafları çeken kişinin parmağı kameranın önünü kapatmış olurdu.
İşte bu güçlü ancak şahane devri hatırlatan bu tweet atıldı ve akabinde pek çok kişi tespitin ne kadar gerçek olduğunu ispatlar biçimde çocukluk fotoğraflarını paylaşmaya başladılar.
İşte o fotoğraflardan kimileri:
Bütün bu fotoğrafların akabinde siz de kendi çocukluk fotoğraflarınıza bakmak isteyebilirsiniz.
