2011 yılında “Ölmeyi Seçmek” isimli belgeselde Peter Smedley’nin ötanazi tekniğiyle kendi hayatında son verdiğini gösteren dakikalar, toplumsal medyada gündem olmuş durumda. Birinci bakışta sağlıklı görünen, lakin çok uzun vakittir ALS hastalığı ile çaba eden ve artık bu savaşta yer almak istemeyen Peter’ın son dakikaları, hakikaten de sarsıcı anlara sahip.
Bir insan neden ölmeyi tercih edebilir diye düşünebilirsiniz lakin dünyada hayli sonlu ülkede uygulanan bu formül, yalnızca güzelleşmenin mümkün olmadığı, hastalığı boyunca büyük acılar içinde kalmış beşerler için uygulanıyor.
Peter her ne kadar vefatı seçse de son dakikalarında istediği su, yaşama isteğinin hâlâ orada olduğunu gösteriyor ve bu da görüntüyü daha çarpıcı bir hale getiriyor;
Görüntüyü görüntüleyemiyorsanız buraya tıklayabilirsiniz
Görüntüden da anlayacağınız üzere Peter’a uygulanan ötanazi yolunda onu birinci evvel uykuya, akabinde da vefata sürükleyen bir ilaç veriliyor. Verilen ilaç, bir formda Peter’ın şiddetli bir halde öksürmesine yol açıyor ve o anda Peter, yaşama dürtüsü ile rahat nefes alabilmek için su istiyor. Ne yazık ki Peter’a istediği su verilmiyor, zira o anlarda Peter ilaçtan ötürü yutkunma refleksini kaybetmiş durumda ve şayet su içerse uykuda değil, boğularak acı verici bir halde ölecek.
Ötanazi nedir?
İsmini Latincede eu thanatos’dan (iyi ölüm) alan ötanazi, bir kişinin yahut hayvanın dayanılmayacak şartlarda hayatına kendi isteğiyle son vermesi manasına geliyor. “Doktor yardımı ile intihar” olarak da nitelendirilen bu olayda hastalara faal ve pasif olmak üzere iki farklı yol uygulanıyor.
Birçok ülkede yasal olan pasif ötanazi, makinelere bağlı fakat tedaviye cevap vermeyen hastalarda hayat dayanak ünitesinin kesilmesi olarak nitelendiriliyor.
Faal ötanazi ise tedavisi yahut dermanı olmayan bir hastalık ya da ruhsal sorun sebebiyle hayatlarına devam etmek istemeyen hastalar için uygulanıyor.
Ötanazinin kabul edilmesi için çok uzun bir süreçten geçmek gerekiyor
Bugüne kadar büyük tartışmalara yol açan ötanazi, isteyen herkesin başvurabileceği çeşitten bir prosedür değil. Ötanazi için hastaların tıpkı Peter üzere, önemli manada büyük ve tedavisi olmayan bir hastalığa sahip olması gerekiyor.
Alışılmış olay yalnızca bununla bitmiyor. Ötanaziye başvuran hastalar, amansız bir hastalığa sahip olsalar bile fikirlerinin değişebilmesi için ruhsal terapiye alışılmış tutuluyor. Tabipler, hastanın yaşamayı isteme mümkünlüğünün %1 olduğunu bilseler dahi bu bahtı kabul ediyor ve birinci evvel bu karardan vazgeçmek için, hastanın kararlı olduğunu anladıktan sonra da vefata olabildiğince güzel bir mental sıhhatle yürümeleri için yardımda bulunuyor.
Ötanazi, bugün dünyada yalnızca birkaç ülkede yasal olarak uygulanabiliyor
Ötanazi kavramı, bilhassa İslam dininde büyük reaksiyonla karşılaşan bir yol. Bu yüzden de nüfus çoğunluğunun müslüman olduğu ülkelerde bu türlü bir prosedüre asla müsaade verilmiyor. Örneğin ülkemizde ötanaziye yardım eden tabipler, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’na nazaran taammüden adam öldürmek kabahatiyle müebbet mahpus cezasına çarptırılıyor.
Hollanda, ötanaziye yasal olarak müsaade veren birinci ülke. Peter Smedley’e ötanazi uygulanan klinik Dignitas ise İsviçre’de bulunuyor. Bu formülü yasal olarak uygulayan öteki ülkelerin ortasında ABD, Fransa, Yeni Zelanda, Avustralya, Kolombiya, İspanya, Belçika ve Hollanda bulunuyor.
