Meyyit bir insanı hayata geri döndürmek, sonsuz ömrün sırlarını bulmak… Bu kalıplar hepimiz için bir bilim kurgu sinemasından öteye gidemiyor ne yazık ki. Bu biçim şeyleri yalnızca sinemalarda, dizilerde, kitaplarda ya da efsanelerde görebiliyoruz lakin bilim insanları, bu türlü bir şeyi mümkün kılabilmek ismine çok uzun vakittir araştırma yapıyor.
Şimdilik yalnızca bir hayal olarak görünen, gerçek olduğunda dünyanın sonunu getirme potansiyeline sahip meyyit bir insanı hayata döndürmek için bilim insanlarının bugüne kadar yaptığı çalışmalar, bilim kurgu sinemalarının adım adım da olsa gerçek olabileceğini gösteriyor.
İnsanların ölüyü diriltme uğraşları, 1800’lü yıllarda başladı
1800’lü yıllarda fizikçi Giovanni Aldini, meyyit insan ve hayvan cesetlerine elektroşok vererek hayata döndürme eforlarıyla ünlenmişti. Ceset modüllerini birleştirdikten sonra bedenlerine bir pil bağlayan Aldini, bu eforlarını bir şova dönüştürmüştü ve onlarca insan, sanki Aldini bu sefer ölüleri hayata geri döndürebilecek mi sorusuna karşılık bulmak ismine bu şovlara katılmaya başladı.
Aldini hiçbir vakit başarılı olamadı elbette. Hatta bu uğraşları, periyodun baş yapısına son derece alışılmamış olduğu için beşerler, Aldini’de ilah kompleksi olduğuna inanmaya ve daha fazla deney yapmasına mani olmaya başladı.
Zombi hayvanlar gerçek oluyor
Reanimasyon alanındaki en ünlü isimlerden biri, 1930’lu yıllarda çalışmalarıyla ün salmış Amerikalı biyolog Robert E. Cornish’ti. Hayvan cesetlerine antikoagülan ve steroid karışımı bir kimyasal enjekte eden Cornish, bir seferinde iki meyyit köpeği ileri geri hareket ettirerek kan deveranı elde etmeyi başarmıştı. Cornish, bu muvaffakiyetinde sonra artık insan cesetleri üzerinde de deney yapmaya hazır olduğunu açıklamıştı.
Cornish’in bu çalışması için birinci aday, Kaliforniya’da bir idam mahkumu olan Thomas McMonigle’dı. McMonigle, idam edildikten sonra bedenini Cornish’in deneyleri için bağışlayabileceğini belirtmişti. Lakin Kaliforniya Eyaleti, idam mahkumunun bu isteğini reddederek, Cornish’in araştırmalarının önüne mani koymuş oldu.
Bizi biz yapan yalnızca bedenimiz mu?
Aynaya baktığımız vakit birçok kişi birebir şeyleri görür. Gözler, eller, yürümemizi sağlayan ayaklar, fikirlerimizi lisana getirmemize yarayan bir çift dudak. Halbuki aynada gördüğümüzden çok daha fazlasıyız. Ne yapıp ne yapmayacağımıza karar verebildiğimiz, uygun ve makûs ortasındaki farkı anlayabildiğimiz bir şuurumuz var.
Farkındaysanız bilim kurgu sinemalarında ölen beşerler hayata çoğunlukla bir zombi olarak geri dönüyor. Bir vakitler sizin bizim üzere yaşayan beşerler, ölüp hayata geri döndükten sonra bilinçsiz bir formda, yalnızca insanlardan beslenmeye odaklı bir yaratık haline geliyorlar.
Bu ölüm-zombi olayını en açık formda ortaya çıkaran bir araştırma, Yale Üniversitesi’nde vazifeli bilim insanları tarafından yapıldı.
“Ölüm kesin bir son mu?” sorusuna karşılık arayan bilim insanları, 4 saat evvel mezbahada kesilmiş bir domuzun beynini laboratuvar ortamında makinelere bağlayarak beyin hücrelerini geri döndürmeye çalıştı.
Yapay besinleri beynin ağlarına iletebilmek ismine BrainEx isimli bir sistem geliştiren araştırmacılar, uzun uğraşlar sonucunda beyin hücrelerinden sinyal almayı başarabildi. Fakat bu sinyaller, beynin yaşayan bir beyin olduğunu göstermekten çok uzaktaydı. Araştırmanın baş muharrirlerinden Zvonimir Vrselja, yayınlanan makalede elde edilen sinyallerin beynin yaşadığını değil, yalnızca hücresel olarak tekrar faal olabildiğini gösterdiğini vurguladı.
Yani meyyit domuzun beyninden alınan sinyaller, yaşayan bir domuzun tersine rastgele bir şey hissedemez ve düşünemez haldeydi. Domuzu dış görünüşünden çok domuz yapan şuuru, sinyal alınmasına karşın orada değildi.
Vrselja, bu çalışmanın meyyit bir canlıyı geri hayata döndürme yolunda bir ışık tutmasından fazla, daha çok beyin vefatının basamaklarını anlamak için işine yaradıklarını belirtiyor.
Vefat saati belirlendikten sonra hayata geri dönen beşerler: Lazarus fenomeni
Lazarus sendromu, son derece ender bir durum olarak görülmekle birlikte öldüğü kabul edilen bir insanın hayata geri dönmesi olarak nitelendiriliyor. Aslında bu fenomen, yalnızca beyin vefatı gerçekleşmiş hastalarda görülüyor.
İsimli Bilimciler Derneği Lideri Prof.Dr. Hamid Hancı, Lazarus fenomenini şu sözlerle açıklıyor; “Lazarus belirtisi, klinikte beyin vefatı tanısı alan hastalarda yani ölmüş şahıslarda, bedenin değişik yerlerine dokunulduğu vakit meyyitin refleks olarak hareket edip, kollarını çekmesi ve hatta oturmak istercesine istemsiz bir hareket yapması biçiminde karşımıza çıkan bilinen bir klinik durumdur. Lazarus fenomeni hastanın dirilmesi değildir. Lazarus fenomeni beyin mevti tanısı konan hastalarda ender olarak görülen omurilikten kaynaklanan bir reflekstir. Birinci karşılaşan ve hiç duymamış bireylerde dehşete neden olur. Lakin yalnızca bir spinal/omurilik reflekstir ve mevt teşhisini değiştirmez. Bu tablo beyin mevti teşhis grubunun deneyimsiz olanları/klinik çalışanları tarafından mevtin reddine neden olabilir.”
Görüldüğü üzere öldü kabul edilen bir hastanın Lazarus belirtisi göstermesi, mevt gerçeğini değiştirmiyor. Hasta bu belirtileri gösterdikten kısa bir müddet sonra ex durumuna geri dönüyor. Fakat 2007 yılında İngiliz bilim insanları tarafından yürütülen bir araştırma, Lazarus belirtisi gösteren hastalardan %35’inin hayatlarına sağlıklı bir formda devam ettiğini ortaya koyuyor.
Bioquark, yaklaşık 5 yıldır bu bahis üzerinde çalışıyor
ABD merkezli bir şirket olan Bioquark, Reanima Project ismi altında beyin vefatı gerçekleşmiş beşerler üzerinde kök hücrelere yönelik bir tedavi yoluna başladı. Yaklaşık 5 yıl evvel başlayan bu çalışmanın gayesi, beyin vefatı gerçekleştiği için meyyit olarak kabul edilen hastaları hayata geri getirebilmek.
Şirketin çalışmaları hakkında pek şimdiki haberler yok, lakin geçtiğimiz yıllarda şirketin bu çalışması “etik dışı” olarak nitelendirildiği için Bioquark, bu çalışmaları daha bilinmeyen bir formda yürütme kararı almış olabilir. Bioquark’ın Reanima Project’i hakkında daha ayrıntılı bilgi almak isterseniz buraya tıklayabilirsiniz.
Meyyit bir insanı diriltebilirsek, dünyada neler olur?
Aslında bu sorunun karşılığını bugüne kadar onlarca bilim kurgu sinemasından almış bulunmaktayız. Artan nüfus popülasyonu, milyarlarca beşere yetmeyen besin kaynakları, kıtlık derken insanoğlu Dünya’da daha fazla barınamayacak hale gelecek.
Her ne kadar acımasız olsa da bunun sonucunda ya öteki gezegenlerde ömür aranacak ki bilim insanlarının en büyük uğraşlarından birisi şu anda bu. Şayet öteki bir gezegende ömür bulamazsak, tahminen de toplu katliamlara şahit olacağız.
Sonuç olarak bir ölüyü diriltmek tahminen bizim, hatta torunlarımızın bile şahit olamayacağı bir yenilik olabilir. Bilim insanları, şu anda imkansız üzere görünen bu fenomene alternatif olarak insan hayatını uzatmanın yollarını arıyor. Lakin usul her ne olursa olsun, dünya popülasyonunun gitgide artması, insanlığı karamsar bir sona hakikat sürükleyebilir.
Kaynak 1, Kaynak 2, Kaynak 3, Kaynak 4, Kaynak 5
