Hani derler ya ‘İzahı olmayan şeylerin mizahı olur’ diye. İşte tam da bunu yaptı aslında mizah mecmuaları. Usta kalemlerin ellerinden çıkan çizgiler, bizi yıllarca hem güldürdüler, hem de düşündürdüler.
İşte bu çizerlerden biri de Yılmaz Aslantürk. Onu birçok kişi, bej pardesüsü ve bitmek bilmeyen çapkınlık öykülerinin sahibi Otisabi’nin yaratıcısı olarak tanıdı. Fakat Aslantürk’ün çizerlik hayatı, bundan çok daha fazlasını içeriyor. Lafı fazla uzatmadan konuğumuz Yılmaz Aslantürk’e bırakalım ve onu kendisinden dinleyelim.
‘Sevdiğim şeyi yaparak yaşamak istedim’
- Yılmaz Aslantürk size nazaran kimdir, ne yapar, neyi sever, neyi sevmez? Neden mesleği çizerlik?
Sevdiğim şeyi yaparak yaşamak istedim, kolay olmadı lakin bunu becerdim. Bunun talihle ilgisi yok. Çalışmakla, inatla, sabırla oldu. Öteki çizerler üzere ben de evvel mizah mecmuası okuruydum. ‘Ben de çizerim’ diyerek serüven başladı. Sanatçı kıskançtır zira. Çizgilerle kıssa anlatan biri olarak tanımlıyorum kendimi.
- Yıllarca sizi çok değerli mecmualarda gördük. Artık neler yapıyorsunuz, Otisabi nerede devam ediyor?
Pişmiş Kelle, Penguen, LeManyak ve en uzun da Uykusuz mecmuasında çizdim. 2017 yılında en uzun müddet çalıştığım Uykusuz’dan ayrıldım ve Bavul mecmuasında çizdim. Artık ise yalnızca Patreon sitesinde ayda bir yeni sayfa yayınlıyorum. Ayrıyeten Datça’da yaşadıklarım ve gözlemlediğim olayları anlattığım ‘Mavi Çizgilerim Var’ isminde çizdiğim bant karikatürü de Instagram hesabımdan paylaşıyorum ve Patreon sitesinde yayınlıyorum. Bilhassa yurt dışında yaşayan okurlarım online okuyabildikleri için çok keyifli oldular. (Yılmaz Aslantürk’ün Patreon sayfasına buradan ulaşabilirsiniz)
‘Özensiz çizgiler, akla birinci gelen espirilerin çizimi okuru şad etmiyor’
- Artık dijitalleşen bir dünyadayız. Mizah mecmuaları size nazaran bu dijital dünyaya ayak uydurabildi mi? Geleceğini nasıl görüyorsunuz? Düşen tirajları tahminen de yalnızca buna bağlamak yanlışsız değil.
Tirajların düşmesi tüm basılı medyanın sorunu, okurlar en kolay ve süratli internetten habere, yoruma ulaşıyorlar. Hatta YouTube’dan gazete köşelerini dinliyorlar. Lakin mizah dergilerindeki durum daha çok içerikle ilgili. Özensiz çizgiler, akla birinci gelen espirilerin çizimi okuru şad etmiyor. Öbür bir öge da yeni çizer yetişmemesi. Mizah mecmuaları birebir vakitte okuldu, genç çizerlere haftada bir gün ayrılır çizim tekniği öğretilir, espiriler eleştirilirdi. Daha sonra başarılı olanlara mecmuanın içinde köşe verilirdi. Uykusuz’da en son ben bu eğitimi vermiştim, ayrılınca bu gelenek de bitti.
‘2007’den beri dijital çiziyorum’
()
- Pekala Yılmaz Aslantürk bu dijitalleşmeye nasıl ayak uydurdu, çizerken hangi teknolojileri kullanıyor? Otisabi’yi okurken her vakit teknolojinin ve çağın gelişimini de öykülerinize yansıttığınızı gördük.
Çizgimin karakteri gereği fırça kullanıyordum. Her ayrıntıyı -elimin titrememesi için- nefesimi tutarak çiniliyordum. Hele yazın daha zorlanıyordum, fırçanın tabanındaki mürekkep sıcaktan süratle donuyordu. Her seferinde bardaktaki suda donmuş kısımları çözüyor, fırçayı kuruluyor ve tekrar çini mürekkebi şişesine daldırıp fazla mürekkebi sıyırıp kağıttaki kurşun kalemle çizdiğim şeyin üzerinden geçiyordum. Bir sayfa için bunları kaç defa yaptığımı varsayım edin. Sonra bilgisayara bağlı bir ekranın üzerinde çizim yapılabilen Wacom Cintiq’i keşfettim. Burada o kadar değerliydi ki New York’a gidip alıp gelmek daha ucuza geliyordu. Ben de o denli yaptım.
2007’den beri dijital çiziyorum. Mürekkep dökülmüyor, fırça donmuyor ve tabi “undo” var. Vektörel program kullandığım için istediğim kadar büyütüp küçültebiliyorum. Hatta Otisabi’nin arabasını çeşitli açılardan çizip arşive koydum. Gerektiğinde oradan kopyalayıp kullanıyorum.
Otisabi nasıl ortaya çıktı? ‘Sevmeyene de okutmayı başardım’
Pişmiş Kelle mecmuasında 90’ların başında dedektif hikayeleri çiziyordum sonra Engin Ergönültaş kendi hayatımla ilgili öyküleri çizmemi istedi ve ölçüyü de tam sayfaya çıkardı. Birinci başlarda İstanbul’da üniversitede okuyan bir gencin, hayatını kolaylaştırmak için kullandığı sistemler üzerine şurası öykülerdi. Küçük berbatlıklar, kurnazlıklar ile kente tutunmak istiyordu. Genç bir erkeğin karşı cinsle bağları de oluyordu haliyle ki 80’lerdeki Türkiye’yi hayal edin. Mahalledeki bekar bir erkek esasen potansiyel tehlike oluşturuyor, her hareketi perdelerin akabinde, esnaf tarafından izleniyor. Tüm bu bakışların beklentilerini boşa çıkarmak yani “efendi çocuk” olduğuna ikna edeceksin. Sonra da kızı konutta makûs şeyler olmayacağına inandırman gerekiyor. Üniversitede hayatındaki değişiklikler yerine bağları çizmek daha eğlenceli geldi bana.
‘Kadınların istedikleri ve istemediklerini anlamak için bayan mecmuaları okudum’
Bayanların neleri istedikleri, neleri istemediklerini öğrenmek için bayan mecmualarını okuyordum, benim için şahane kaynaktı. Elbette kendi tecrübelerim, müşahedelerimi de kullandım. İsimleri değiştirerek tabi. Kadın-erkek bağları üzerine yazılmış yüzlerce hikaye, roman, çizgi roman var lakin evvelkilerin cüret edemediği ögeleri kullanıp, detayları ekleyince onlardan farklı şeyler söylediğin keşfediliyor okur tarafından. Ben bunu denedim ve yıllarca da çizmekte ısrar ettim. Yansıların hepsi olumlu değildi elbette lakin sevmeyene de okutmayı başardım.
‘Çizdiğim hikayelerin ana omurgasını bağlantılardaki iki yüzlülük oluşturuyor’
-
Otisabi’nin birinci çıktığı günden bu yana münasebetleri ele alıyorsunuz. Günümüz münasebetleri hakkında fikriniz nedir?
Çizdiğim hikayelerin ana omurgasını bağlardaki iki yüzlülük oluşturuyor. Söylenenle içinden geçenlerin, istenenle planlananların ne kadar farklı olduğunu tüm çıplaklığıyla anlatmaya çalışıyorum. Bayan da erkek de o hallerini görmek istemiyorlar. Otisabi’den rahatsız olunmasının nedeni bu. Her ne kadar başarılı bir erkek figürü çizsem de her iki cinse birebir aralıkta duruyor. Yeniden de sevilmesini içinde samimiyet ve itiraf barındırmasına bağlıyorum. Yıllar içinde Otisabi’de değişmeyen tek şey bunlar. Değişen ise teknoloji sayesinde insanların birbirine daha kolay ulaşılabilir olması.
Otisabi dizisi: ‘Tüm detayların mukaveleye yazılması gerektiğini acı formda öğrendim’
- Bir devir Otisabi’nin dizisi çekildi. Bildiğim kadarıyla planlanan birinci oyuncu takımı da büsbütün değişti. Ben dizinin içinize sinmediğini düşünüyorum. Sizin fikirleriniz nelerdir?
Otisabi ile ilgili tüm detayların dökümü çıkarılıp kontrata tek tek yazılması gerektiğini acı biçimde öğrendim. Yalnızca ismi Otisabi olan bir diziydi o kadar. Daha fazla bahsedip okurların merakını uyandırmayayım.
NFT dünyası: ‘Ben Meraklı bir çocuk üzere öğrenirken, hırsız Ethereum’larımı çalıyormuş’
-
Çizerlerin, hatta mecmuaların NFT konusunda adımlar attıklarını görüyoruz. Sizin NFT dünyası ile ilgili görüşünüz nedir? Başınızdan bahtsız bir olay da geçti. Dilerseniz bundan bahsedebilir misiniz?
Yeni bir teknoloji ve yeni bir mecrayı keşfetmek için yola çıkmak beni heyecanlandırmıştı. Kendine has parası, estetik anlayışı hatta jargonu bile vardı. Meraklı bir çocuk üzere ağzı açık formda izlerken/öğrenirken bir hırsız benim sanal cüzdanımdaki Ethereum’larımı çalıyormuş. Çok büyük ölçü değildi kaybım lakin mahremiyetim paranoya derecesinde güvenlik önlemleri alan benim üzere birinin hesabını patlatabiliyorlarsa büyük bir güvenlik açığı var güya. Çizip siteye yüklemekle iş bitmiyormuş, profesyonellerle çalışmak gerekiyormuş.
