Portsmouth Üniversitesi fizikçilerinden Melvin Vopson’un yaptığı bir araştırmaya nazaran milyarlarca WhatsApp konuşması, milyarlarca Tweet, sayısız SMS ve milyarlarca YouTube görüntüsü üzere bizim oluşturduğumuz dijital datalar, dünyanın yükünü bir nebze de olsa ağırlaştırıyor.
Doğal bu, çok uç bir konsept çünkü ortada bunu kanıtlayabilecek pek fazla öge bulunmuyor. Yakın vakitte Vopson tarafından anti-madde patlamalarına dayalı yapılan bir deney sonucunda, bilim topluluğunu dijital bilginin yalnızca kütleye sahip olmakla kalmayıp birebir vakitte unsurun garip yeni bir hali olabileceğine dair garip bir teori ortaya çıktı.
350 yıl içinde dijital bilgilerimizin tartısı dünyadaki tüm atomlardan daha ağır basabilir
Geçmişte yapılan araştırmalara nazaran sınırsız dijital büyüme, Dünya kütlesinin değerli bir kısmının sonunda dijital bilgi biçiminde olmasına yol açabilir. Hatta 350 yıl içinde birtakım uzmanlar dijital bilgilerimizin yükünün Dünya’daki tüm atomlardan daha ağır basabileceğini düşünüyor. Bu türlü bir teori, belli şartlar altında kütleyi nasıl hesapladığımızı değiştirebilir ve bize karanlık unsurun tabiatı hakkında daha düzgün bir fikir verebilecek yeni teorilere yol açabilir.
Vopson tarafından yapılan deney tüm bunları destekliyor. Kendisi hususla ilgili şunları söylüyor: “Bir elektrondaki bilgi, onun kütlesinden 22 milyon kat daha küçüktür lakin bilgi içeriğini onu silerek ölçebiliriz. Biliyoruz ki, bir husus parçacığını bir anti-madde parçacığıyla çarpıştırdığınızda, birbirlerini yok ederler ve parçacıktan gelen bilgi yok edildiğinde bir yere gitmek zorundadır.”
Bilgi yüklü bir elektronun yok edilmesinde çok spesifik radyasyon dalga uzunluklarını aramak, daha geniş bir sistem içindeki termodinamiğin öteki bir özelliği olmaktan çok parçacıklar içinde bir güç biçimi olarak bulunan bilgiler ortasındaki bağları sıkılaştırır. Hususun temel bir özelliği olarak bir tıp içsel, bilgiye dayalı güç bileşeni bulmak, yeni bir çeşit fizikî durum olarak da nitelendirilebilir.
Atomlar katı halde birleşip sıvı ve gaz halinde akabilir, plazma halinde dağılabilir ve Bose-Einstein yoğuşmaları olarak ahenk sağlayabilir yahut bilgi taşıyıcıları olarak düzensizliği azaltabilirler. Deney tamamlanana kadar Vopson’un hipotezi merak uyandırıcı olsa da tartışmalı bir fikir olarak kalacaktır. Lakin hakikat olduğu ortaya çıkarsa, sonuçları sahiden çok büyük olabilir.
